Arnstein (97) blant dei evakuerte i Nesbyen i natt: – Dette er passe spennande for ein 97-åring

Natt til onsdag vart det sett i gang evakuering frå bustadar i Nesbyen sentrum. Eldrebo på Nupelykkja var fyrste puljen.

Evakueringa i Nesbyen sentrum starta ved 02.30 tida natt til onsdag. Hallingdølen var ute for å sjå det heile.

Gatene var heilt mørke, det einaste lyset ein kunne sjå var lyset frå ein dumper og to bilar. Det var straumlaust i heile Nesbyen sentrum.

I nattetimane vart det berre å gå etter stemmene i mørket.

Her møtte me Tom Erik Finnerud frå Røde Kors og Helge Jensen, som hadde stilt opp som frivillig. Dei sto og venta på ein hjullaster som skulle kome gjennom stripa, vegen som no liknar ein innsjø. Herifrå skulle dei eldre fraktast i bilar.

Vatnet har i løpet av tysdag kveld og natta kome nærmare sentrum, og Eldrebo på Nupelykkja står i vatn.

Dei eldre vart henta ut i tur og orden, i skuffa på ein hjullaster. Dei vart fyrst køyrd til Nesbyen Ski og Sykkel, der det foreløpig framleis heldt å ha på seg gummistøvlar.

Lenger ned mot Hallingdalselva var det behov for båt om ein skulle kome seg fram.

Frå sykkelbutikken vart dei eldre frakta vidare opp til idrettshallen med bilar. Idrettshallen er oppretta som evakueringsmottak. Medverkande i redningsaksjonen var sivilforsvaret, Røde Kors og Nesbyen kommune.

På mottaket var det alt kome nokre få evakuerte frå kvelden før, men no vart det meldt om cirka 50 personar til på veg mot idrettshallen. Dei eldre som hadde kome fram, hadde funne seg ein eigen krok inne i kantina.

Trass nattas drama, var humøret på topp i idrettshallen. Dei evakuerte var litt trøytte i blikket men likevel hadde dei glimt i auga og nokre kjappe replikkar på lur.

– Dette er fyrste gong eg har hatt slik skyss, fortel Erna Borgersen.

Dei eldre var alle einige om at noko slikt har dei ikkje vore ute for tidlegare.

– Eg har aldri opplevd flaum i Nesbyen som har vore så ille før. Eg trudde nok ikkje det skulle komme vatn så høgt. Det har aldri vore slik så lenge eg har levd, fortel Eli Livgård.

– Nei, aldri i mi levetid, svarar Arnstein Groven.

– Dette er passe spennande for ein 97-åring, seier han.

– Det vart noko masete å få pakka med seg det eg trengde. Det var jo heilt mørkt, og eg måtte lyse med lykta på telefonen min. Eg har ei slik pustemaskin, og det tok litt tid å finne fram alt eg trengde til den, fortel Torbjørn Dahl-Michelsen.

Men eit par ting hadde han gløymd å få med seg.

– Eg fekk med meg det meste eg treng. Det verste var at eg gløymde å ta med meg nattmat og konjakk, seier Dahl-Michelsen og flirer.