- Her skulle me gjerne hatt fleire menn

I helsesektoren i Ål kommune er 93 prosent av dei tilsette kvinner. I alt 16 menn har arbeidsplassen sin her.

Det er torsdag føremiddag på Ål bu- og omsorgssenter. Ingen mann er i sikte. Det er kanskje ikkje så rart, med tanke på kor få dei eigentleg er.

– Eg trur det er mellom tre-fire menn totalt som er fast tilsett her, seier hjelpepleiar Liv Svensgård.

Det er så få at ho og kollegaene Kari Myhre, Marina E. Øen og Vigdis Luksengard kan ramse opp alle utan å måtte tenke seg særleg lenge om.

93 prosent

I Ål kommune er det 225 tilsette i sektor helse, som mellom anna omfattar omsorgssenter, heimeteneste, PPT, legetenesta og NAV. I alt 16 menn er tilsett i sektoren. Menn utgjer sju prosent av dei tilsette, medan kvinnene er i klart overtal.

– Eg gjekk ut av sjukepleia på Gjøvik i 2011. Der var me kring 90 personar på kullet, tre av dei var gutar. Alle hadde planar om å gå vidare, to til psykiatrien og ein som anestesisjukepleiar, seier Øen. Luksengard legg til at talet var omkring det same då ho gjekk ut av sjukepleiarskulen i Haugesund på 80-talet.

Må vere interessert i folk

Men kva er årsaka til at mange menn tydelegvis skyr unna pleie- og omsorgsyrke? Finst det noko forklaring på det?

– For å jobbe med menneske må ein vere genuint interessert i folk. Det og den empatiske biten er veldig viktig. Då eg var lita jente var eg alltid så glad i gamle folk og eg bestemte meg tidleg kva eg skulle bli. Det er vel framleis slik at kvinner i større grad tek på seg omsorga i til dømes familien og heimen. Kanskje det er noko som er ulikt mellom kjønna, spør Svensgård seg, og legg til.

– Me ser at det i starten er ein barriere for jenter i starten å stelle menn nedantil. Kanskje barrieren endå større for menn?

Mange moglegheiter

Vigdis Luksengard seier at pleiedelen likevel berre er ein liten del av jobben til ein helsearbeidar. For henne var det i vel så stor grad andre faktorar som gjorde at ho ville bli sjukepleiar.

– Det var spennande med den medisinske delen, anatomi og behandling. Helseyrket har mange varierte oppgåver og det finst mange moglegheiter. Ein treng ikkje å jobbe på sjukeheim eller på sjukehus, ein kan også jobbe på oljeplattform eller ute verda.

Nokre som kjem att

Fleire av dei fire har prøvd å få unge gutar til å ta sommarjobb på omsorgssenteret. Interessa har stort sett vore svært laber.

– Samstundes er det nokre gutar som har kome att år etter år. Men ein av dei bestemte seg etter kvart for å i staden ta på seg målejobbar. Det tente han meir pengar på.

Løn er også noko dei meiner kan spele inn når gutar forkastar ei helseutdanning.

– Og så kan kanskje mangelen på andre mannlege kollegaer også vere ein årsak. Det hadde vore bra for både miljøet på jobben og for brukarane. Det er nok ein del mannlege brukarar som kunne sett pris på av og til å møte ein mann av og til. No er det nesten forventa at hjelpepleiar og sjukepleiar er kvinner, seier dei og legg til at dei trur at lønna også vil stige om det kjem fleire menn inn.

Inn i skulane

Men korleis skal ein få fleire menn inn i denne sektoren?

– Ein må gå inn i skulane og informere. Me gjer meir enn å vaske rumper og smørje brødskiver. Det finst mange ulike moglegheiter for å vidareutdanne og spesialisere seg også, både innan sjukepleiar- og hjelpepleiarfaget. Dette er ein veldig spennande jobb og Ål kommune er ein god arbeidsplass. Framover vil det kome mange nye og spennande utfordringar med tanke på samhandlingsreforma med tanke på mellom anna rehabilitering.

Dei meiner også at ungdom kanskje bør få høve til å hjelpe til på omsorgssentera.

– Me treng mange frivillige, til trilleturar og liknande. Det kunne vore oppgåver som ungdom kunne gjort.