Omreisande i fykerudspel

Som to omreisande «emissærar» er dei på landevegen med kjeftamentet og hardingfela.

– Me er på ei slags «misjonsferd», humrar han med kjeftamentet, Hallgrim Berg.

Meisterspelemannen, telemarkingen og den halve nesningen Per Anders Buen Garnås tek seg av spelet. Og det gjer han så drivande godt at det tok heilt av, som Berg seier det, etter den godt besøkte premieren på Hagaled i Nesbyen onsdag kveld. For der var Buen Garnås i toppslag og vel så det.

– Spelar for døra

– Me spelar for døra, og for eigen risiko, seier Hallgrim Berg, og set pengekassa på bordet utanfor inngangen på staselege Hagaled. Buen Garnås sit i solveggen og stryk over hardingfela.

Karane innleia ein lang turne, som endar på Riksscena for folkemusikk i Oslo 2. november. Den siste er den 17. konserten på turneen.

Telemarks Elvis

Dei er reisande i fykerudspel. «Lars Fykerud-triumf og tragedie» er tittelen. Dette er ingen vanleg konsert. Men ei konsertforteljing.

Hallgrim Berg fortel om storspelemannen og slåttekomponisten Lars Fykerud (1860-1902), den tids Elvis i Telemark og det hardingfeleinteresserte Norge og Amerika. Ein stilskapar, scenekunstnar og showmann. Per Anders Buen Garnås frå kjent spelemannsslekt har nærmast vakse opp med fykerudspel.

– Fykerudspel er krevjande. Det er vanskeleg å spele godt, seier Hallgrim Berg.

– Men kvifor dra på ein lang turne å spele og fortelje om han?

– For det første er det viktig at solohardingfelespelet får sine utløp, der ein kjem inn på kunsten og musikken. Dessutan har me begge har me forkjærlegheit for fykerudspelet, Per Anders har vunne to landskappleikar på fykerudslåttar.

Utan røreprat

Hallgrim Berg har tru på at turneen vil slå an der dei kjem. Premiera i Nesbyen var iallfall ein god start.

– Eg er litt spent, sjølvsagt, seier Berg og blar i manuset.

– Eg trur også folk likar å høyre noko ordentleg og ikkje berre røreprat.

Berre dei to

Tolv slåttar og Hallgrim sine forteljingar blir til saman ei oppleving på halvannan time.

– Og så har me noko i bakhand dersom folk klappar. Men viss folk sovnar, sluttar me før, humrar Hallgrim.

– Ein slik konsert tek på, og noko av det hardaste er når dei kjem på løpande band, seier Per Anders Buen Garnås.

Dei sit framfor Hagaled og ventar spent på om det kjem nokon. Og om hundrelappane etter kvart vil flagre i den brune pengekassa deira. Arenaen deira er ingen scene, her er ingen lysmeister eller lydteknikar. Berre to folkemusikkjendisar som har drege på tur med den lekraste slåttemusikken i skreppa.